maandag 23 november 2015

Een stukje van mij, na een lange pauze

girl, grunge, and smoke afbeelding


Lieve lezers, wie jullie ook zijn, Hallo,

Leuk dat je dit leest. Ik ben lang weggeweest van hier, het dagelijkse leven ging echter gewoon door. In de vorige post heb ik jullie mijn beweegredenen gepost om te stoppen, en daar sta ik nog altijd achter, echter had ik zomaar opeens na al die tijd niet meer gedacht te hebben aan dit plekje, dit fijne knusse plekje, zin om weer iets te schrijven gewoon - omdat dat soms fijn is en oplucht.

De laatste tijd gaat niet alles even makkelijk, dingen zitten nou eenmaal wel eens tegen of vallen zwaar, het is dan de kunst om niet gelijk beide pakken neer te zetten, maar om er iets van te maken. Je verschuilen achter je bankstel met de deur op slot helpt niet, net zo min als de hele dag denken aan hoe ellendig het soms allemaal is, de gedachte het kan altijd erger helpt dan wel eens.

Toch maken sommige dingen mij naast verdrietig ook wel eens enorm gefrustreerd, een beetje boos zelfs. Mensen naar wie je een mooi geboortekaartje stuurt, met veel liefde in de hoop op een leuk bedankje, en die vervolgens helemaal niets laten horen, dat doet pijn. Daarnaast lijkt het in mijn ogen zo dat mensen altijd maar druk bezig zijn met hun eigen leventje, ze praten over zichzelf en vragen nooit eens hoe het een ander vergaat, zullen niet eens spontaan vragen of je zin hebt om iets leuks te doen. Ik weet echter dat ik mijzelf er ook wel eens schuldig aan maak, toch probeer ik altijd geïnteresseerd te zijn naar anderen toe, en dat is dan ook zeker gemeend. Ik vind het erg jammer dat ik zelf energie steek in de mensen om mij heen, en er zo weinig van terug zie.

Dan is er nog die ene jongen, met wie ik een bijna relatie heb. Het is zo moeilijk soms, dat verliefd zijn. Ik dacht altijd, nou als er zo'n jongen is die totaal geen interesse toont en waar ik ongelukkig van wordt, dan ga ik gewoon weg. Echter blijkt het niet zo simpel zijn wanneer je er eenmaal in verzeild bent geraakt, je gaat van iemand houden en wilt dat niet kapot zien gaan, zien verdwijnen, nee ik wil hem niet verliezen. Maar wat nou als je er ook niet gelukkig van wordt? deze eeuwige dillema's....

Nou zou je denken, ze komt terug na meer dan een jaar terug met een zeurblog, een post vol negativiteit, ergens is dat waar, omdat het gewoon even gezegd moet worden tegen iemand, wie dan ook. Anderzijds is het niet wat ik wil, ik wil positief zijn, maar dat wil nou eenmaal niet altijd, het is niet altijd alleen maar positief, soms is het gewoon even vervelend...

Binnen mijn huidige rooster heb ik nog regelmatig vrije momenten, halve dagen les, een dag per week vrij. Dat is fijn, maar zeker niet blijvend. Rond eind januari start mijn nieuwe stage periode, ik zit momenteel in het derde jaar van mijn studie, de afronding. Ik vind het lastig om daar aan te denken, het legt er een grotere druk op. Ik ben enorm zenuwachtig over mijn aankomende stage, ik droom er zelfs over, ik ben er gewoon echt bang voor, en dat is best gek want dat had ik eerder nooit zo sterk als nu. Misschien heeft het juist met de afronding te maken, als ik het nu niet afkrijg zit ik aan een verlenging vast. Ik zal dus alles moeten inzetten wat ik heb om het tot een goed einde te brengen. Ik vindt het ook spannend omdat ik nog niet weet waar ik geplaatst zal worden, het is weer iets onbekends en nieuws, daar heb ik altijd een soort grote moeite mee.

Na deze studie, heb ik waarschijnlijk mijn diploma op zak, opnieuw die keuzes. Heel pittig, weer iets nieuws, en wie zegt dat een keuze wel of niet goed is?

Hoe dan ook, er breekt ook een leuke tijd aan, december is mijn favoriete maand van het jaar en dit jaar is het extra leuk omdat er zo enorm veel leuke dingen gaan komen. Dus de negativiteit gaat opzij en ik ga genieten van alles, en misschien ga ik zelfs wel genieten van stage rond eind januari, omdat een nieuwe ervaring eng is, maar stiekem ook best wel leuk ;)

Cheers, op iets nieuws dan maar.


Lots of Love, Roos.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten